تا قبل از سال 1996 پزشکان تصور مي کردند نيمي از افراد آلوده به ويروس، ظرف 10 سال پس از آلودگي، به ايدز مبتلا خواهند شد. اما از سال 1996 به بعد و به دنبال ساخت داروهاي ضد ويروس قوي و موثر، طول اين زمان افزايش چشم گيري داشته است. علاوه بر داروهاي ضد ويروس، داروهاي ديگري هم هستند که مي توانند در درمان يا پيشگيري از برخي بيماري هاي همراه ايدز کمک کنند. هر چند که اين داروها روي خود بيماري ايدز اثري ندارند.

به خاطر همين پيشرفت هاي دارويي است که آمار مربوط به مبتلايان احتمالي در سال هاي آينده بايد مورد بازنگري و محاسبه مجدد قرار گيرد. درست مانند ساير بيماري ها ، تشخص هر چه سريع تر ايدز نيز مي تواند دست پزشکان را براي مداواي بيماري باز نگه دارد.

اگر تست Hiv مثبت گزارش شد،بايد هر چه سريع تر دست به کار شد. بايد درمان دارويي فورا آغاز شود و نحوه زندگي هم اصلاح شود. مراقبت هاي فوري پزشکي مي تواند ظهور بيماري را به تاخير بياندازد و از بروز برخي بيماري هاي خطرناک مربوط به ايدز جلوگيري کند.

اقدامات زير هم مي تواند به حفظ سلامت فرد مبتلا کمک کند:

حتي اگر فرد احساس بيماري نمي کند، حتما بايد با يک متخصص بيماري هاي عفوني مشاوره کند.
هر چه سريع تر درمان هاي دارويي بايد شروع شود.
حتما بايد آزمايش مربوط به سل انجام شود، ممکن است فرد به سل مبتلا شده باشد و خودش نيز خبر نداشته باشد. مبتلا بودن به سل، مي توان حسابي براي فرد دردسر ساز باشد و هر چه سريع تر بايد درمان شود.
سيگار، مصرف مشروبات الکلي و مواد مخدري مثل کوکائين ممکن است سيستم ايمني بدن را ضعيف تر کند.
کارهاي زيادي هست که با انجام آن ها فرد تندرست مي ماند، مانند ورزش، پياده روي و...